Bu sefer konuyu geçiştirmeyecektim… Evet sen dedim… Sesin bütün her yeri inletti hatta Azad dedim…
“Yanlış duydun heralde” dedi ve odadan dışarıya çıktı… Peşinden gittim.
“Hayır , kendimdeydim. Seni rahatsız eden bir şeyler mi var ?” diye sordum.
“Saçmalama Oktay” dedi… Korkum geçmişti çünkü o an tamamen Azad’ın hareketlerine odaklanmıştım.
“Peki” dedi… “Madem merak ediyorsun gel gidip göstereyim.” dedi…
Bu dedikleri korkutmuştu beni… Ancak merak ediyordum. Azad dünyada görebileceğiniz en iyi huylu insanlardan birisi gibiydi ama yalnız kalınca neden böyle şeyler yaşıyordu ya da köydekiler neden onun sıradışı şeyler yapabileceğini söylüyordu merak ediyordum.
Kapının önündeki atlara atladık… Köyün içine doğru gidiyorduk.
Azad hiç bir şey söylemiyordu… Bana seslenip “korkacak bir şey yok , sadece merakınını gidermek istiyorum.” dedi…
Onun kendinden emin halleri insanı rahatlatabiliyordu… En sonundak öydeki o içinder resim olan harabe evlerden birine girdik…
Attan aşağıya atladı…
“Bu köyde kimse geceyi dışarda geçirmez. Kimse yeni güne sokakta başlamaz. Herkes evinde girer yeni güne… ” dedi.
Bunları neden söylediğini sordum…
Bu köyün sahipleri olduğunu ve onların gece dışarıda fazla sayıda insan görmek istemediklerini söyledi…
Köyün sahipleri kim diye sormak gelmiyordu içimden , az çok tahmin edebiliyordum…
Saate baktım , saat 12’ye 3 vardı…
“Gerçekten görmek istiyor musun ?” diye sordu…
Korkmaya başlamıştım… Azad halinden emin gibiydi ancak o da durmak istemiyordu , belliydi…
Atlara atladık ve hızla Azad’ın evine doğru ilerledik… Zaman hızla geçiyordu ve nihayet eve varmıştık…
Eve girdiğimizde saat 12 olmamıştı… Azad bana bakıp
“Eğer istiyorsan yarın gidebilirsin.” dedi…
“Burada kalacak değilim.” dedim…
Azad salonda bir başına oturuyordu… Dertli olduğu belliydi…
Onun zor bir hayatı olduğu belliydi.. Annesini kaybetmiş , babasını görmüyor ve yalnız bir hayat yaşıyordu.
Yanına gittim , artık benim de onun bir kardeşi olduğunu söyledim ancak tabi ki bu onu teselli edecek değildi…DEVAMI PART 11 DE
“Bu köyde kimse geceyi dışarda geçirmez. Kimse yeni güne sokakta başlamaz. Herkes evinde girer yeni güne… ” dedi.
Bunları neden söylediğini sordum…
Bu köyün sahipleri olduğunu ve onların gece dışarıda fazla sayıda insan görmek istemediklerini söyledi…
Köyün sahipleri kim diye sormak gelmiyordu içimden , az çok tahmin edebiliyordum…
Saate baktım , saat 12’ye 3 vardı…
“Gerçekten görmek istiyor musun ?” diye sordu…
Korkmaya başlamıştım… Azad halinden emin gibiydi ancak o da durmak istemiyordu , belliydi…
Atlara atladık ve hızla Azad’ın evine doğru ilerledik… Zaman hızla geçiyordu ve nihayet eve varmıştık…
Eve girdiğimizde saat 12 olmamıştı… Azad bana bakıp
“Eğer istiyorsan yarın gidebilirsin.” dedi…
“Burada kalacak değilim.” dedim…
Azad salonda bir başına oturuyordu… Dertli olduğu belliydi…
Onun zor bir hayatı olduğu belliydi.. Annesini kaybetmiş , babasını görmüyor ve yalnız bir hayat yaşıyordu.
Yanına gittim , artık benim de onun bir kardeşi olduğunu söyledim ancak tabi ki bu onu teselli edecek değildi…DEVAMI PART 11 DE
